|
YALNIZLIGA OVGU Mutlulugun gozu kordur,
Yalnizlik sagir.
Ondandir biri tokezleyerek yurur,
Oburu uykusunda bile bagirir.
Mutluluk yalniz kendisini gorur;
Unutur bu yuzden ilkin kendisini.
Yalnizlik kendi tutuklugunda ozgur,
Boyuna bekler donsun diye sesini.
Mutluluk alisir kendisine, olumden beter;
Borcsuzluguyla ovunur, ama kedisi dogurmaz.
Yalnizligin gidecek bir yeri yoktur;
Boyuna kapisina doner, acan olmaz.
Mutlulugun mezarlari, yalnizligin heykeli var...
Her ikisinin de saksilarinda cicek.
Biri hep baska bir renkle solar,
Oburuyse ha acti, ha acmayacak.
|
|
