|
IÇMISIM içmisim içtigim sarhoslugumdan
beni yikip atmissin bir köseye
güneslerimi batirmissiz bir sözünle
oturup içmisim senden böyle ayri
belki de hep ayri artik senden
elim telefona gitmez
düsün düslerimden gitmez
sana doyamamisligima içerim kadeh kadeh
ben votkaya doyarim votka bana doymaz
karadikça kararir gece
ruhum bulandikça bulanir
sarkilar birbiri ardina
dilimde notalar hüsran
yoksun yoklugunu yazarim yoklugunu içerim yoklugunu severim
bugulanir kadehim
gözlerim bugulanir sarkilarimdan
ben seni sevmisim sen beni hiç
aklima ayrilik gelir bir yudumda tükenir
kadeh
sise bir yudumda tükenir
umut direnir ya faydasizdir artik
sen beni hiç sevmemissin bunu seni sevdikçe anlarim
beni giderim ama sen terk edersin beni
olmamis birlikteliklerimizi sonsuza dek yok edersin
daha dudaklarin vardi öpülecek
gögüslerin vardi tomurcuk doyulmamis
saçlarina dolayip basimi uyumamistim daha
kokunu sindirememistim içime
aklima gelir yoklugun içtikçe içerim
bir gün gelir bende çekip giderim senin sevginden
ama o güne dek defalarca ölürüm daha
sen beni sevmemissin vay basima gelenler
sandigim kadar bile
aklimda gözlerin bakmaya doyamadigim
yine gözlerin aglatir beni ansizin
içmisim ya sarhoslugum yoklugundan
imkansizligindan sarhoslugum
agladigim sevmemisliginden sandigim kadar bile
yoksun yoklugunu yaziyorum nicedir
sen gözleri ceylan kadin yazdikça umuyorum seni
yazdikça umuyordum
oysa simdi matemini yazarim dalga dalga gelen anilarinla
gelmemisliklerinle aramamisliklarinla
bilmem ki neden yatmisliklarimizla ayni yatakta
sevismisligimizle yarim yamalak oturur seni yazarim siirindir diyerek
sen beni düsünmezsin aramazsin bilirim
sen beni sevmemissin ona yanarim
içmisim duman duman bir paket sigara
basimda
yildizlardan fallar bakarim sarkilara inat
isim fallara kalmissa bilirim umut yoktur
bilirim sende bana yer yoktur bir damla bile
beni de bir guruba katar ileride birilerine anlatirsin sanki bir seymisim gibi
sen beni anlamazsin
beni kirip atarsin bir köseye bozuk bir oyuncak gibi
bikip usandigin oynamaktan
sen beni bilmezsin
ben kimim neyim nasilim bilmezsin
beni bir çocuk görürsün disimda
bilmezsin ne büyügüm içimde
gözlerim seni aglar seni yazar iste
siirindir diye
ben çekip giderim sen kalirsin
o sehirde insanlar çabuk unutulur bilirim
çabuk gelip geçer sevgiler veya her neyseler
bu sehirde ise giderek büyüyormus sevgiler
kimler geldi kimler geçti gönlümden
ama bu gece içmisligim senin yüzünden
elveda diyemem sana sen demedikçe bana
yoksun nicedir yoklugunu yaziyorum
olsan bile doyamazken sana
sen hala
sen inadina yoksun
ve olmak içinde hiç ugrasmiyorsun
yoksun
yokluguna lanet olsun
hangi sehir ayirdi bizi bizden
sen yoksun bu sehirde ben yogum o sehirde
biraz samsun'da vardik
ama ben sende hiç yokmusum anliyorum
gittim bitti
her sey bu iki kelime
nasil ki votka bitince atildi duvara sise
sen beni hiç sevmemissin sandigim kadar bile
yoksun yazamiyorum bile simdi
bu kafa zaten agir geliyor bana
agliyorum yazilar birbirine giriyor
durup durup ayni yerde kilitleniyor dize
hiçligine içiyorum bu kadehi de
bu gece efkar böyle aldi beni benden
umutta bitince hayir gelmez esen yerden
artik bende hiç bir seyin kalmadi sevginden baska
benim olmayacagini bilerek yazacagim düsünecegim seni artik
ve hiç benim olmamisligina içecegim
sevdim seni yalan degildi
ve sevecegim elimde degil
yoksun yokluguna lanet olsun
beni hiç sevmemissin sen
lanet olsun
bunca istedigime seni doyamamisim sesine
bile
vad edecek bir seyim yok sana benden baska
ama sen beni anlamadin istemedin asla
uzaklarda isiklar var senin isigina
benzemez
bir ates yaktin ki bende yazmakla bile sönmez
bilmiyordum gidince bitecegini
korkuyordum sensiz kalacagimdan
ama o samsun sildi tüm endiselerimi
anladim ki senin de bir parçan vardi bende
sanmistim ki senin de bir parçan vardi bende
sen beni aramazsin özlemezsin
ben rüzgarlardan bile sorarim seni
sen benim nasil sevdigimi bilmezsin eger seversen beni
içmisim dilimde bin bir keder duygular
sarhos kafam bastiramiyor sesimi
bu bagira çagira söyledigim yoklugundur
artik bir çok sahit var seni sevdigime
beni sevmemisligine bir çok sahit var bu köhne sehirde
karanliga kapilip giden umudumdur
sessizlige karisan göz yaslarim
artik sensizlige bagirmasam çagirmasam
yoklugunu yazmasam artik
olsan sarkilar söylesem gözlerine
çiçekler sersem yatagina
sana sarilip uyusam
bu gece seni aglamasam
içmisim sen bilmezsin benim içmis halimi
ben bile hatirlamam ki tam
içerim kopar giderim kendimden
oturur bir yerlere bir seyler yazarim
sonra bir vakit bulur onlari
okur okur aglarim
sen beni bilmezsin ya ben seni severim
gözleri ceylan güzelim
|
