BEN MI? EVET...  

ben mi?evet... 
bir gün çikip gidecegim kapilari,evleri,dergileri,hüzünleri birakarak... 
bir çiçek merhaba diyecek... 
hos geldin diyecek dag... 
orman gülümseyecek... 
animsayislarin,bekleyislerin,ümitlerin yada ümitsizliklerin 
hirslarin,yarislarin,tasalarin kalktigi yerde 
tam anlatinin kaldigi yerde baslayacak siir... 
hiç kimseye seslenmeyen,kendi kendine yeten sadece... 
kendi mantigi;kendi güzelligi içinde tutarli... 
ama halkin yasantisi girecektir oraya,çünkü yasayan büyük 
bir seydir halk... 
deniz ve ufuk girecek,karinca yuvalari,gökyüzü,kozalaklar 
ve kopuk ve artik hasetsiz bir ask... 
yani sevismek denizle,kosulsuz,önyargisiz,hesapsiz... 
yani uzanmak ve düsünmek binlerce yil.. 
dogan,ölen ve yasayan seyleri... 
dogumu,ölümü ve yasamayi 
yani dingin ve büyük olan herseyi anlatmak... 
ben mi?evet .çikip gidecegim bir gün... 
tasasiz,gözyassiz,geride birsey birakmadan ve birsey beklemeden 
ilerde... 
sadece yagmur sularindan piril piril bir yürek 
artik kendi kendinin anlami ve nedeni olan bir yürekle... 

 

 

BACK

                                SIIR MENU                             NEXT



                                ANASAYFA